Reisverslag: Jos met VGW naar Maria Alm

Jos stuurde ons zijn reisverslag van zijn trip met de Kinderreis Vereniging Gehandicapte Wintersporters (VGW). Jos ken je wellicht nog van zijn eerder ingestuurde reisverslag naar Bad Klein Kirchheim. Daarnaast maakten we al eerder een blogje van een verslag van een VGW reis. Lees Jos z'n verslag en stem op zijn verslag in de poll. Je zult zien dat de poll weer op 0 staat door de toevoeging van het verslag van Jos. Maar wees niet bang: de nieuwe scores worden gewoon opgeteld bij de oude! Stemmen kan nog tot ongeveer eind maart.

Hallo Bloggers

Hierbij het verslag van Kinderreis Vereniging van Gehandicapte Wintersporters ( VGW)

Dit verslag is door twee personen geschreven. Lucie heeft de eerste dagen beschreven en Jos de laatste dagen.

Donderdag 28 feb 2008
Op donderdagmorgen werd ik al vroeg opgepikt door Rini en Ferna (Ferna is de reisleidster van de reis en zij heeft de hele reis het gehele overzicht gehouden) om de busjes op te halen waarin het materiaal vervoerd wordt van Nederland naar Oostenrijk. De busjes werden ook dit jaar gesponsord door een garagebedrijf uit Den-Bosch. Vandaar uit op naar Nieuwegein waar al het materiaal ingeladen wordt. Eenmaal ingepakt krijg ik een volle bus mee en ga ik naar huis om mijn eigen spullen te pakken.

Vrijdag 29 feb 2008.
Vrijdagochtend wordt de bus opgehaald door Fred en rij ik samen met een andere begeleider in mijn eigen auto naar Oostenrijk. Donderdag heb ik op de ADAC-site nog gekeken waar de werkzaamheden zijn en stippel ik een route uit met de minste werkzaamheden. Alleen op de 3 is het wat drukker en vlak voor Munchen. Na een zeer ontspannen rit komen we aan in Maria-Alm. Het is de bedoeling dat we zaterdagochtend de twee busjes uitladen en daarna met een groep begeleiders en docenten gaan skiën……helaas zaterdagochtend waait het hard waardoor de liften stilhangen.

Spullen uitpakken, de ski's onder de bi-unique's, de plunjebalen (hier zitten kussentjes, een trekkoord en krukkenskietjes in) bij de hotelkamers van de deelnemers zetten en de spullen voor de begeleiders klaarleggen (jas, klimbroekje, dit heb je nodig als je de sleeplift in gaat zodat je vast kan maken aan de bi).
Inmiddels is de wind een klein beetje gaan liggen maar nu valt er natte sneeuw, hagel en ook wat regen. Dus besluiten we om te gaan lunchen in het dorp. Na de lunch sneeuwt het niet meer en zien we een voorzichtig zonnetje……..dus gaan we snel onze spullen pakken en gaan nog even knallen op Natrun. Francien in haar zitski test een nieuwe ski uit en wij mogen nog heel even op onze gewone ski's.

Terug in het hotel horen we dat nog veel mensen onderweg zijn……. Op de Duitse autobahn is het erg druk en ook de wind maakt het er niet gemakkelijker op. In Lofer zijn stenen/rotsblokken en een boom op de weg gekomen, helaas boven op een auto met als gevolg 1 dode. Hierdoor is de weg afgesloten en moet iedereen omrijden. Gelukkig druppelen om een uur of 11 de laatste begeleiders en deelnemers binnen.

Zondag 2 maart 2008.
Regen, regen en nog eens regen. Zoals afgesproken begint de hele groep ( op twee zitskiers na) op Hintertal, een heerlijke licht blauwe piste waar iedereen de kans krijgt om er weer in te komen. Hintertal ligt wat hoger, zou het daar misschien dan sneeuwen….Nee dus de regen komt met bakken uit de hemel. Wat doen we…….we besluiten om gewoon te starten en als het blijft regen dan gaan we na een uur gewoon lekker chocomelk drinken. Het is voor sommige kinderen helemaal nieuw maar de meeste kids gaan al meerdere jaren mee.

Het regenen stopt en de kinderen zijn niet te stoppen de ene afdaling na de anderen wordt gedaan. De meeste van onze groep gaan de hele piste zelfstandig naar beneden en het gaat "keigoed". Uiteindelijk wordt er tot half 4 geskied en dan gaat iedereen moe maar zeer voldaan terug naar het hotel. Tijdens het avondeten wordt de eerste MUTS uitgereikt. Ieder kind kan genomineerd worden als hij/zij iets geks, mafs of juist iets geweldigs heeft gedaan. Diegene die de muts wint die krijgt een mooi versierde"heksenmuts" voor in het hotel en een muts die over de helm kan zodat hij/zij de hele dag herkenbaar is.

Maandag 3 maart 2008.
Onze groep naar de A-berg. Met de gondel naar boven, daar wordt iedereen in de bi gezet en gaan met die banaan. De sneeuw is er zacht maar dat is voor de deelnemers juist een voordeel. Je glijdt niet weg en je kunt beter remmen. Voor ons, als begeleiders is het wel wat zwaarder wij gaan op skietjes van nog geen meter (snowblades) met gewone bindingen en dan moet je opletten dat je niet blijft hangen in de sneeuw. Er wordt fanatiek geoefend door iedereen en ook heel erg veel gelachen…..met als gevolg dat wij iedereen nomineren voor de muts maar deze helaas niet winnen.

De laatste afdaling ga ik samen met Iris, "mijn kind" voor deze week, "funnend" naar beneden. Krukskietjes ingeleverd, handjes op de benen, ik heb de beugel vast en gooi haar iedere bocht zo plat mogelijk op de sneeuw. Iris geniet (zij heeft het gevoel dat ze heel hard gaat en voor mij is het heerlijk omdat de carve-skies onder de bi het werk doen) gaat "stiekem" ieder bocht met haar handen naar de sneeuw en gooit mij helemaal onder met de sneeuw die zij schept. ‘s-avonds komen andere talenten van de deelnemende pubers en begeleiders aan het licht in Kroeg de Dengel wordt namelijk een karaoke gehouden.

Dinsdag 4 maart 2008.
SNEEUW……de pistes zijn nu heel anders en dat is even wennen. De bochtjes die gisteren zo lekker gingen gaan ineens helemaal niet meer zo lekker. Een enkeling krijgt de snelheid er niet uit en skiet zelfs een van de begeleiders aan. Gelukkig gaat het niet zo hard en is alleen een blauwe plek het souveniertje. Dinsdagmiddag wordt er door de deelnemers niet geskied (de ervaring heeft ons geleerd dat een middagje rust wonderen kan doen want dat skiën kost ze wel heel veel energie) Voor de begeleiders is het ook een vrije middag en als echte diehards gaan wij gewoon skiën, het zicht is slecht en het blijft sneeuwen. 's Avonds gaan heel wat kids met hun ouders en begeleiders kijken naar de skishow en dan is ineens Jos daar en omdat dit verslag een co-productie is van twee prikkers (zeer uniek en nog nooit vertoond) gaat hier zijn deel van ons reisverslag verder….

Wat vooraf ging:
Vorig jaar was ik (Jos) via via al in contact gekomen met de VGW en had me toen opgegeven voor Begeleider. Helaas was ik te laat om in te stromen omdat bij de VGW het seizoen van september tot maart loopt en men eerst een opleiding voor begeleider moet volgen..

Voor ik me begeleider mocht noemen was er eerst een drietal zaterdagen uitleg/ cursus over de materialen, manier van skiën, ziektebeelden etc etc. Het leuke was ook dat tijdens de dagen op de baan in Huizen jezelf ook in een Bi Unique geplaatst werd om zodoende te ervaren hoe het is om geheel vast gesnoerd en afhankelijk van anderen te gaan skiën. onderdeel was ook om de zaterdagen in huizen mee te lopen met de lessen die worden gegeven aan de deelnemers. Hierdoor kon men ervaring opbouwen en konden de ervaren begeleiders je coachen. Naast de opleiding heb ik ook plaats genomen in de materiaal commissie om zodoende ook wat te kunnen betekenen en ook het materiaal waarmee geskied gaat worden beter te leren kennen. Voor een dergelijke reis op pad gaat zijn er 4 zaterdagen met 6 tot 8 man nodig om alles te controleren en alle ski's aan te passen voor de des betreffende deelnemer.

Na al die zaterdagen was ik er helemaal klaar voor. Kom maar op met die Kinderreis!!.

Voordat we op pad gaan is er ook een begeleiders dag waar men uitleg geeft over de reizen en waar ook lezingen worden gegeven over allerlei zaken. Daar heb ik voor het eerst Lucie van Hakke gezien. Grappig dat je elkaar al van prikpagina kent en nu een gezicht erbij komt. Overigens is er nog een prikker actief voor de VGW. Ronaldski is ook vaak aanwezig bij de lessen in Huizen.

De reis:
Helaas door omstandigheden kon ik alleen maar van dinsdag 4 tm zaterdag 8 maart erbij zijn, maar alles beter dan er niet bij kunnen zijn. Dit was waarvoor ik naar Huizen was geweest. Met de kids in de sneeuw.

Dinsdag avond 4 maart aangekomen en totaal overdonderd door de massa mensen en de gezelligheid die er heerste. Om even een aantal getallen te noemen 30 gehandicapte deelnemers, 10 ski docenten 30 begeleiders en dan nog eens 80 familieleden. Kortom de VGW komt Maria Alm binnenzetten met in totaal 150 personen. Hiervoor zijn twee hotels en een aantal appartementen afgehuurd!
Hotel Alpenhof is er ook één die je niet snel meer zal vinden. Werkelijk alles is mogelijk in het hotel. geen enkele moeite is te groot en alle personeel is er helemaal op ingespeeld. Wanneer de kinderen ijs willen lopen ze naar de keuken en krijgen ze daar van de kokkin ijs. Daarnaast bezit de grote bazin Karin de eigenschap dat ze zeer goed is in namen onthouden en je dus bijna altijd juist wordt aangesproken. Je kan ook zien dat ze bevlogen is met de vereniging daar ze regelmatig langs de tafels loopt om effe met de kinderen te geinen of te knuffelen. Kortom het hotel is in beslag genomen door VGW en alles loopt letterlijk en figuurlijk op rolletjes

De avond van aankomst gelijk geholpen met het aanpassen van materiaal voor een deelnemer die overgeplaatst moest worden in een Ski Cart. Dit is zoals woord al zegt een cart die op 4 ski's staat en waar de deelnemer kan sturen door middel van het bedienen van twee hendels.
Een paar afzakkertjes genomen en de mand in want volgende ochtend voor eerst met deelnemers de berg op.

Woensdag 5 maart.
Ik zit in de groep bij Lucie van Hakke ( voortaan Lucie). het zijn 5 ( puberende) deelnemers die al aardig wat ski ervaring hebben. De les wordt gegeven door Francien die zelf op een monoski ski. (kuip met veersysteem op een gewone ski) De deelnemers zitten allemaal in een Bi unique, dit is een zitski waaronder de kuip twee extreme carve ski's zitten die door middel van gewicht verplaatsen kunnen kantelen en zodoende in de sneeuw snijden.

We gaan naar de A berg. Deze berg is voor veel deelnemers het ultieme doel om te skiën. Hij is de hoogste en heeft meerdere afdalingen.

Daarnaast ook nog een verrassing voor me………….we gaan niet met sleepliften werken maar met de gondel en daarna met stoeltjes liften. Nog niet eerder gedaan dus spannend. Wellicht heeft Lucie een foto van deelnemers in de stoeltjeslift.

Instructrice Francien:

Deelnemers naar boven gebracht met gondel en daar alle deelnemers in de ski's gebonden. Kleine afdaling gemaakt en naar de stoeltjes lift.

Daar op aanwijzing en medewerking van lift personeel de deelnemers in de lift gezet en klaar om naar midden station te gaan. Ik moet dan ook complimenten geven aan het lift personeel in Maria Alm. Zij werken volledig mee en doen hun best om ons zo goed en snel mogelijk in de liften te krijgen. Voor de "normale" skiërs is het even wachten want de lift moet even stil gezet worden.

Mijn eerste meters op de ski's met deelnemer waren indrukwekkend en ik realiseerde me dat dit het was waar ik voor in de weer was geweest. Marije die ik begeleide kon al goed zelfstandig skiën en ik was daar om in te grijpen bij te hoge snelheden of omvallen etc. Mooi te zien hoe de deelnemers bezig zijn met het verbeteren van techniek en hoe goed dat dan ook gaat. Ik stond versteld over het niveau van enkele deelnemers die dan ook maar zelden hulp nodig hadden.

Carve bocht gemaakt door Marije

Concentratie voor de afdaling

Na de lunch zijn we nog op de a berg gebleven en hebben we aan het einde van de dag zelfs de dal afdaling gedaan. Deze werd nog even spannend gemaakt door een deelnemer. Zij had de breedte van de piste niet helemaal goed ingeschat en ging zodoende over de rand de diepe sneeuw in. Met twee personen haar er weer uit getrokken en de tocht vervolgd. Dal afdaling is zwaar (zoals bijna alle dalafdalingen) maar zonder verdere kleerscheuren beneden gekomen.

Woensdag middag wordt de kroeg naast het Hotel overvallen door de VGW voor een heuse Kinder Apres ski! ook hier is niets te gek en het duurde dan ook niet lang of de kinderen incl. Rolstoel stonden op de tafel om te dansen. Uiteraard de begeleiders en ouders waren daar ook aanwezig om gezellig de dag door te nemen onder het genot van een pilsje.

Donderdag 6 maart
Yesssssssss, het is ijskoud, strak blauwe lucht en de zon schijnt!!! Kortom Super!! Gisteren heeft het nog lekker gesneeuwd dus dit is de perfecte dag. Na het ontbijt met de Materiaalbus naar de piste gereden om daar de deelnemers in de gondel te zetten.
Wederom met de deelnemers naar de A berg en hebben daar weer les gehad van Francien. De pistes lagen er strak bij en dit was voor een aantal deelnemers een mooie kans om ook helemaal los of aan de leidsels te gaan skiën. Er zijn een paar opties met het skiën.
1) vast, dit wil zeggen de begeleider houdt de beugel aan de bi unique ski vast. 2) skiën aan de leidsels, er zijn dan soort longeer lijnen aan de ski vast gemaakt zodat er ingegrepen kan worden wanneer het te hard gaat. 3) helemaal los en de begeleider komt er op een paar meter achteraan geskied. Stap twee is vaak al een grote overwinning laat staan helemaal los.

De condities waren zo goed dat we zelfs naar de top konden van de A berg. Dit was dan ook het hoogtepunt van de dag, letterlijk.
Voor we aan de afdaling zijn begonnen hebben we eerst uitgebreid buiten in de zon gegeten. Schitterend uitzicht vanaf terras en het was werkelijk genieten. Dit zijn de dagen die je moet koesteren en zekere in een dergelijk gezelschap. Minpuntje aan deze dag was dat ik per ongeluk bij de lift op de punt van de ski ging staan van Francien en zij daardoor onderuit knalde op de lopende band van de lift en ze daardoor haar schouder behoorlijk benadeelde. Deze dag had ze er niet veel last van alleen vrijdag zal ze er duidelijk last van houden.

De afdaling gemaakt en iedereen heft ervan genoten. De A berg is een mooie afdaling waar ook steilere stukken (rood) in zitten en verbindingspaden naar de brede pistes. Twee deelnemers grotendeels los geskied en de rest aan de leidsels.
Dalafdaling ook gemaakt en daar was ook te zien dat iedereen vorderingen heeft gemaakt omdat alles weer soepeler verloopt.

In het dal alle deelnemers weer uit de ski's gehaald en alles weer naar gondel gebracht waar de mannen van de lift deze ski's voor ons alweer naar boven brengen zodat volgende dag we weer kunnen instappen zodra we aankomen.

Even in het dorp rondgelopen en een paar pilsjes gedronken, Ik had me zelf beloofd om op tijd naar bed te gaan maar dat blijkt een moeilijke opgave te zijn met een hotel vol met mensen die van een gezellig pilsje/ wijntje houden. Het was dus weer laat of de ochtend was te vroeg.

Vrijdag 7 maart
Vandaag ga ik naar het gebiedje Natrun. Ik ga niet meer met de puberende groep mee maar moet assisteren bij de Ski Cart. Het werken met de ski cart is een aparte klus en ook nog eens loodzwaar. De Cart moet je al met twee mensen tillen en dan zit er ook nog een deelnemer in. Rob, ook begeleider, heeft heel de week al met Tim gewerkt maar is nu aan het einde van zijn krachten. Het is erg zwaar om mee te werken en ik was dan ook een welkome aanvulling van krachten. Uitleg gekregen van de skicart en de do en don't geleerd. Tim kan al zeer zelfstandig skiën met dit ding en ik verbaas me er over hoe goed het gaat. keer op keer weet hij uit in mijn ogen moeilijke posities en bewegingen te komen. Hier wordt ook weer gewerkt met leidsels en dan moet je vol op de kanten gaan staan met je shorties al moet je afremmen ander gebeurd er helemaal niets.

Na een ochtend instructie heb ik een aantal afdalingen met Tim en Rob gemaakt. Tim gaat zo goed dat hij zelf helemaal los gaat.

 

 

Aan einde van de middag verslapte de concentratie bij Tim en zodoende belande hij een keer buiten de piste met de cart. Ja en wat moet je dan??? Er zit niets anders op dan alle domme krachten aan te spreken en hem er weer uit te slepen. Daar was is dus 5 minuten mee bezig om hem de helling op te trekken. Wellicht ten overvloede om te melden dat ik helemaal gebroken was toen hij weer op de piste stond. Rob stond met smile op gezicht ernaar te kijken want hij had het die week al een paar keer meegemaakt dus wist wat het was. Afdaling gemaakt en weer in de sleeplift gezet. Hier staat de cart alleen in en kan Tim door middel van hendel loskoppelen bovenin. Echter de lift maakt een noodstop halverwege en Tim zat op naar beneden lopend stuk hier door kwam de haak van sleeplift los en stond hij op sleeppad. Ik ben er naar toe geschaatst en zag maar een optie, door de diepe sneeuw ( 10 meter) weer de piste op, dit tot grote hilariteit van Tim.

Nog een aantal afdalingen gemaakt en nog één keer uitgebreid een val partij mee gemaakt, ik stond te dicht bij de ski's en greep in een reflex naar de noodbeugel maar was net te laat. Een originele buikschuiver van 10 meter tot gevolg.

Voor begeleiders was er nog een hoop werk te verzetten na het skiën. Alle ski's moet uit elkaar gehaald worden en weer in de bestelbussen geladen worden. Twee bussen vol met materiaal voor de 30 deelnemers. 

Gedeelte van Materiaal op de piste Na het Diner was er een belangrijk moment voor de deelnemers…………………….het uitreiken van de diploma's. Altijd een leuk moment waar iedereen naar uitkijkt. Een heus diploma en een mediale. De ouders hebben hun dank geuit door voor iedere begeleider een mooie fles wijn en een wijnglas te laten graveren met het logo van VGW.

Uiteraard moest er ook nog even stoom afgeblazen worden met de begeleiders groep en hebben we nog een aantal therapeutische biertjes gedronken in de kroeg.

Zaterdag zijn we na het ontbijt weer naar huis gegaan met een berg ervaringen en indrukken als bagage.

Conclusie: Ik heb top dagen gehad en ben blij dat ik dit gevonden heb. Wintersport combineren met kinderen/ pubers een onvergetelijke week te geven, dat is voor mij een mooie combi.

Volgend jaar wil ik er zeer zeker weer bij zijn!!

Wanneer je meer info wilt kun je ook eens kijken op: WWW.VGW-ONLINE.NL

Groet,

Jos

Lees ook:Verslag van een gehandicapte wintersportreis
Lees ook:Inskien, voorpret en lekker maken
Lees ook:Heli-skiën op Mount Everest!
Lees ook:Benelux-talenten naar finale ski-challenge
Lees ook:Op je fiets met 120km/h de skipistes af!