Het leuke van alpineskiën – zóóó jaren 80

Vorig jaar was ik een weekje aan het skiën in Siviez, in de Quatres Vallées, Zwitserland. In de boekenkast van ons appartement lag een erg vermakelijk boekje: Het leuke van alpineskiën. Dit is een boekje van de HEMA, uit de jaren ’80, over skiën, en alles wat daarbij hoorde in die tijd. Een paar prachtige quotes wil ik jullie niet besparen!

Het boekje

Het boekje komt uit 1986, en is geschreven door Erik Couwenhoven, met medewerking van Kristi Houtkamp. Erik Couwenhoven is geen onbekende in de Nederlandse wintersportwereld, hij is hoofdredacteur geweest van bladen als Skimagazine en Wintersport. En in de jaren ’80 heeft hij dus het boekje Het leuke van alpineskiën geschreven. Een klein boekje, 63 pagina’s, van de HEMA, met van alles over skiën en een wintersportvakantie. Tegenwoordig zou zo’n boekje niet meer verkopen, denk ik. Iedereen heeft internet en oriënteert zich daarmee op zijn wintersportvakantie. Maar het is leuk dat het nog bestaat, want het geeft een prachtig tijdsbeeld van wintersport in de jaren ’80. Een vriend van me heeft het begin dit jaar op de kop weten te tikken via een obscure Italiaanse site, die inmiddels niet meer bestaat, en dankzij hem ligt het nu voor me op tafel.

Tijdsbeeld

In de tijd dat mijn oudste zus dweepte met Duran Duran, Wham! en Spandau Ballet, bestond snowboarden nog niet. Het alpineskiën heeft de meeste aanhangers, hoewel de laatste jaren de concurrentie van het langlaufen groter is geworden. Winterbanden? Nee ook niet, geen woord hierover in het boekje. Ski’s werden vooral nog open en bloot op een imperiaal boven op de auto vervoerd, maar er was verandering op komst: Het beste zijn de steeds meer in zwang komende dakkoffers. SnowWorld? Bottrop? Nee, indoor skihallen waren er nog niet. Wel waren er al borstelbanen, oftewel kunstskibanen. Eigenlijk zou men kunststof skibanen moeten zeggen, maar dat is een hele mond vol. In de jaren ’80 was het skipak uit één stuk nog in opkomst. De traditionele skikleding bestaat meestal uit een skibroek en een skijack, hoewel ook de één of tweedelige gevoerde skioverall aan populariteit begint te winnen.

Prachttip

Het boekje behandelt ook het onderhoud van het skimateriaal. Om de staalkanten van de ski’s tegen roestvorming te beschermen moeten ze met wat vet worden ingesmeerd. Een vriend van me heeft dit een paar jaar terug gedaan, en daarmee bij een onderhoudsbeurt de slijpmachine van een wintersportzaak om zeep geholpen.

Kinderen

Volgens Couwenhoven kon je kinderen prima meenemen op skivakantie, maar je moet ze wel goed voorbereiden: Tenslotte is sneeuw en kou heel iets anders dan strand en zon en lijken ski’s niet op een schepje en emmertje. Vergeet ook niet je kids voor te bereiden op het bezoek aan sauna. Zo’n sauna bijvoorbeeld met allemaal blote mevrouwen en meneren en het feit dat ze zelf ook geacht worden daar bloot rond te lopen.

Oostenrijk, all time favourite

Net als tegenwoordig, was Oostenrijk in de jaren ’80 ook al favoriet bij Nederlanders. Meer dan zestig procent van de Nederlandse skiërs heeft Oostenrijk uitgeroepen tot het favoriete vakantieland. En Zwitserland was toen ook al niet de meest voordelige keus voor de portemonnee. Een uitstekend wintersportland waar stijl en kwaliteit hun prijs hebben. En ook toen al was Frankrijk niet het après-ski land bij uitstek.

De skileraar, grote versierder of harde werker?

Het hoofdstuk met bovenstaande titel is wel het mooist van het boekje. Couwenhoven verplaatst zich volledig in de psyche van de skileraar. Een aantal quotes.

+ Het leidt geen twijfel, in de wintersport is de skileraar de meest aantrekkelijke man die er rondloopt. Hij skiet volmaakt en vooral heel hard, is bruin, draagt uiterst modieuze skikleding en weet zijn mondje over het algemeen goed te roeren. De vrouwen die hem bewonderen én de mannen die jaloers op zijn, allen plaatsen zij hem op een voetstuk.

+ De skileraar heeft de naam een mooipratende macho te zijn die voornamelijk geïnteresseerd is in mooie vrouwen en feestvieren. Die ‘s avonds zijn skikleding aanhoudt om maar vooral als afgod herkend te worden.

+ Als je ze ‘s zomers het eerzame boerenvak ziet uitoefenen, een muur ziet metselen, een huis schilderen of benzinetanks ziet vullen zouden ze waarschijnlijk niet eens herkend worden. Het ‘uniform’ van de skileraar geeft ze dus het misplaatste gevoel van macht.

+ Het is echter dikwijls een karige kost, waarbij moeder thuis nog hard moet werken om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen: kamers verhuren of een pensionnetje runnen. Het is voor hen die een boerenbedrijf hebben zeer vroeg opstaan. Vóór de skilessen beginnen moeten de dieren verzorgd worden…

Après-ski

Kennelijk was in de jaren ’80 nog niet algemeen bekend wat après-ski inhoudt. Daarom bestrijdt Couwenhoven het volgende beeld hierover. Wie nog nooit genoten heeft van de wintersportactiviteiten heeft zich waarschijnlijk het volgende beeld van het leven na het skiën voorgesteld: in kostbare bontjassen gehulde figuren paraderen door de wit besneeuwde straten of hangen nippend aan een dubbele whisky aan de bar van een luxueus hotel en coverseren met enigszins geaffecteerde stem met uitputtend opgemaakte dames, die voorzichtige slokjes nemen van hun dry Martini.

Al met al heb ik erg genoten van dit boekje, dat een leuk beeld geeft van wintersport in de jaren ’80. Een tijd die ik zelf niet heb meegemaakt als skiër, dat genoegen mocht ik later pas proeven.

Lees ook:Win je eigen ski-leraar
Lees ook:La Toussuire : skileraar in been gestoken
Lees ook:Snowsports Academy: passie voor wintersport
Lees ook:Politie Ontruimt Skilerarenkelder in Mayrhofen
Lees ook:Uitslag Poll: altijd op zoek naar korting!