Arno en Jessica van AlpAdventures doen de naam van hun bedrijfje eer aan met hun nieuwste blog: Backcountry met 50m touwpassage! Bekijk ook de Slideshow met geweldige foto´s!
:
:
:
:
:
AlpAdventures doet haar naam eer aan
Met ons bedrijf AlpAdventures bieden wij onze Grand Massif bezoekers graag avontuurlijke en grensverleggende ervaringen aan. Dit kun je natuurlijk heel breed opvatten, want voor de één is mooie raquettetocht al een grensverleggende belevenis, terwijl een ander pas bovenaan een 50 graden stijl couloir een druppeltje zweet ervaart. Via onze contacten met het bureau des guides en verschillende skischolen, kunnen we op ieders niveau wel een leuk en grensverleggend alp adventure organiseren.
Backcountry met een 50 meter touwpassage…
Zo stond afgelopen week een fantastische backcountry afdaling naar het dorpje Sixt op het programma. De groep gasten die deze tocht bij ons aangevraagd had, vond het leuk als wij ook meegingen en dit aanbod sloegen we natuurlijk niet af. De avond vooraf, hebben we met gids Chistophe en de ZigZag skischool geoefend met de lawinepiepers. Je kunt zo’n duur apparaat wel om je nek hangen in de hoop dat ze jou vinden in een lawine, maar het is voor je groepsgenoten fijn als je weet hoe je ook hen kunt traceren. Een aantal mensen uit de groep beschikten over een eigen analoge pieper, die toch wel erg moeilijk bleek in het gebruik. Veel makkelijker werkten de Arva (merknaam) pieper van de skischool die naast analoog ook digitaal werkt en je meer informatie geeft als alleen een piepsignaal. Mocht je een lawinepieper willen aanschaffen, laat je dan goed informeren in de winkel en op het internet en ga niet voor de eerste de beste aanbieding.
De nodige ingredienten voor een geslaagde trip
Bepakt met backcountry rugtas, gevuld met sonde, schep en eerste hulp materiaal en natuurlijk de onontbeerlijke Arva op de borst, gingen we vrijdagochtend vroeg op pad. Local en guide de haute montagne Christophe, wachtte ons met collega James bij Morillon op. Soms kunnen de Savoyardse locals wat stug overkomen, maar dit geldt zeker niet voor deze 2 gezellige heren. Dagelijks zijn deze gidsen op pad in hun geweldige achtertuin en ze genieten daar na al die jaren nog steeds iedere dag van. De hele dag flauwe grappen maken en rondlopen met een grote glimlach ( la banane), maar ondertussen wel serieus bezig zijn met hun verantwoordelijke job, top toch?!
Geweldige tocht die we ons lang zullen herinneren
Na een paar verplichte warmdraai pistes te hebben genomen in het stralende ochtend zonnetje, stonden we een klein uur later op 2500 meter hoogte op de Grandes Platières van Flaine. Jarenlang al vroeg ik me af waar die mooie poederbochtjes heen leidden die je een paar dagen na een pak sneeuw steeds weer zag verschijnen. De “daders” zijn meestal toerskiërs die het gebied kennen en (hopelijk) kennis hebben van lawinegevaar. Dankzij een zomerse wandeltocht en het heel veel raadplegen van hoogtekaart, wist ik al wel dat het terrein ruig en moeilijk toegankelijk moest zijn. Maar hoe je exact op ski’s of snowboard veilig en wel uitkomt in het gehuchtje Salvagny, gelegen op 800 meter, was tot nu toe een raadsel…
Het eerste gedeelte van de tocht begon met heerlijke poederbochten op een niet al te steile helling. De poeder was door de wind en de zon niet meer knie diep maar zorgde wel voor de nodige vreugdekreten bij de verschillende skiers en boarders. Windlipjes en een cliffje hier en daar, zorgden voor de nodige fun bij vooral John en ondergetekende. Na dit moois kwamen we bovenaan een couloir (= smalle doorgang) terecht, met een snel stijler worden sneeuwveldje die je erin moest leiden. Christophe wees ons op een laag sneeuw die door de wind was neergelegd en vroeg ons met klem om daar vandaan te blijven. Beter was het om linkshoudend zijn spoor te volgen en onderaan de overhangende rots op elkaar te wachten. Hoewel het een pittige hellingshoek was, bleek het niveau van de groep hoog genoeg om probleemloos op de afgesproken plek terecht te komen. Aan de gespannen gezichten was te zien dat een aantal deelnemers niet eerder op een helling van 45 graden een bocht hadden gezet….De eerste grens verlegd dus!
Na deze passage koersten we af op de refuge de Sales en de eromheen liggende boerderijtjes, die zomers garant staan voor een rustgevende dag en nacht in de mooie bergomgeving. Nu waren alle houten gebouwtjes ingesneeuwd en was er van enig leven geen sprake. Hoewel, laten we de chamois (gemzen) niet vergeten die dagelijks het geluk hebben first tracks te scoren op de poeder flanken boven de berghut.
Na het genieten van een smakelijke lunch in de zon, was het tijd voor het volgende gedeelte van de toer. We kwamen duidelijk in de buurt van de pas de Sales, aangezien het al behoorlijk nauw werd en de windlips en corniches steeds groter werden. Na een paar honderd meter kwam het heftigste deel van de toch in beeld; de touwpassage! Over de linkerflank gleden we naar een die-hard kerstboompje, dat Christophe gebruikte als ankerpunt van zijn touw. 
Dit kleine taaie boompje doorstaat al jarenlang verschillende lawines, dus is volgens onze guide sterk genoeg om ons ook te houden. Wel verzocht hij ons om deze zomers over te slaan als boomplas exemplaar…Alle deelnemers werd gevraagd om board of ski’s stevig op de backpack te binden en om de beurt in de diepte af te dalen. John en ik zeiden stoer tegen elkaar dat dat poederhellinkje rechts wel op het board af te dalen leek, maar later waren we blij dat we dit niet hardop hadden gezegd…! Abseilend kwam iedereen veilig beneden en keken we met veel respect voor de natuur op een blauw bevroren waterval en een 50 meter hoge rotswand waar we bungelend aan het touw vanaf waren gekomen.
Na een heerlijke treerun met volop onaangeroerde poeder, kwamen we op een passage terecht met tientallen (cliff)jumpjes op een rij. Dankzij de altijd aanwezige wind, maar afwezige zon in dit gedeelte, was iedere rots bedekt met een meter verse sneeuw. De aanwezige skiërs keken toe, hoe John en ik gids Christophe volgden op deze 100 meter lange pillow jump afdaling; super vet!!! Na deze 3de adrenaline rush was het tijd voor een stukje klunen en schuifelen door het nauw van Sales. Ingesloten door stijle wanden van rots en ijs, bewogen de boarders zich zijwaarts voort met skistokken van de gidsen, in het spoortje van de voorgaande skiërs. Na nog een stukje spelen, springen en glijden door het bos, kwamen we uiteindelijk uit bij de zomers drukbezochte cascade de Rouget. Gelukkig bleek de autoweg mooi geprepareerd als racquettepad en kwamen we tenslotte terecht in het boerendorpje Salvagny waar de skibus ons opwachte om ons terug te brengen op de parkeerplaats van Morillon.
Wat een geweldige tocht en een fantastische sneeuwervaring was dit. De oorverdovende stilte, de bevroren watervallen, de verse poeder, de pillowdrops, de leuke groep en natuurlijk de geweldige gidsen, maakten dit tot een unieke ervaring die we ons allemaal lang zullen herinneren!
Meer prachtige foto´s zie je hier!
Lees ook:Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica/ Le Grand Massif
Lees ook:De Alp Adventures van Arno en Jessica
Lees ook:Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica/ Le Grand Massif
Lees ook:YEAAAHHH – morgen naar de sneeuw!
Lees ook:Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica/ Le Grand Massif