Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica/ Le Grand Massif

:
De derde update van Arno en Jessica en hun wintersport bedrijf Alp Adventures. Het gaat Arno en Jessica zo te lezen goed af in Le Grand Massif! Wederom mooie poeder avonturen, daarnaast helaas ook een ziekenhuis bezoekje. Uiteraard weer prachtige foto’s! Last but not least hebben ze ook nog een mooie trip in de aanbieding, eind januari!

Deel 3:“Een bezoekje aan l’hôpital”

We hebben inmiddels de eerste week kerstvakantie achter de rug, met heel veel zon, veel goeie sneeuw en ook heel wat mensen die daarvan geprofiteerd hebben. De laatste sneeuwval dateert alweer van donderdag 18 december en daar hebben we het sindsdien mee moeten doen. Maar zoals ik al eerder schreef zijn de condities ronduit top en hebben de eerste toeristen niks te klagen gehad dankzij de heldere en mooie dagen.

Gidsen voor familie en vrienden
Tot die eerste toeristen behoorden onder andere mijn ouders en een aantal bevriende families en kennissen die hier de kerstweek door hebben gebracht. Een aantal was hier al eerder geweest en de rest van de groep was unaniem enthousiast over het grote en uitdagende skigebied. Zelfs de 14 km lange blauwe cascade piste was de hele week open en is hoewel je een paar stukjes moet klunen, een mooie tocht door een fantastische omgeving. Natuurlijk  treden Jessica en ik tijdens dit soort weken graag op als “gids” om onze vrienden en bekenden door onze achtertuin rond te leiden.

:
:
5 premier descents in de poeder
Op de vrijdag, één dag voor de officiële opening van het gebied, werden alle locals in de gelegenheid gesteld om nog een dag te profiteren van de dikke poeder die de dagen ervoor gevallen was. Het skigebied had zo de mogelijkheid om even proef te draaien en de locals konden voordat het drukke seizoen begon nog even een paar bochten zetten. Jessica had nog teveel last van spierpijn van de meet&greet dag in Flaine  met de lokale skischool, 2 dagen eerder. Hoewel ik ook niet pijnvrij was, kon ik het niet laten om even een paar afdalingen te scoren in de halve meter puff die er gevallen was.

De northface van de Tete de Saix leek er mooi bij te liggen en profiteert normaal altijd goed van een pak vers als deze. Een enkele lokal was me al voor, maar er lag genoeg verse sneeuw voor een hele dag, gezien het gebrek aan toeristen vandaag. Tijdens m’n eerste afdaling merkte ik dat ik bij het leunen in de bocht de bodem voelde en vroeg ik ma af hoe dit kon terwijl het toch zo gesneeuwd had. Ook terug in de lift zag ik de ene na de andere lokal dezelfde (schaduw)kant van de berg pakken, maar ook zij leken allemaal last te hebben van een retatief dun sneeuwdek. Opeens bedacht ik me dat normaal de sneeuw uit het noordwesten zorgt voor dikke poederdekens, maar dat de wind ditmaal uit het oosten was gekomen! Dit betekende dat de helling aan de andere kant van de berg, waar normaal minder sneeuw valt, nu gezegend moest zijn met een bodemloze (lees 50 cm) laag vers. De locals achterlatend op een licht verspoorde northface, dook ik aan de andere kant naar beneden op een lekkere 30 graden helling waar nog geen spoortje te ontdekken viel. Hoewel het hoogte verschil maar zo’n 350 meter is, is dit toch een heerlijke afdaling aangezien ‘ie van begin tot eind overzichtelijk en rotsloos is. Na 5 keer de lift pakken en spoortje na spoortje gezet te hebben kwamen er meer mensen op dit idee en begon ik m’n eigen sporen te kruisen. Tijdens de 5 heerlijke premier descents was de zon er even lekker doorgekomen, maar deze begon zich bij de 5de run weer op te sluiten in een dik pak grijze mist. Tijd dus om af te taaien, de ochtend in de broekzak te steken en de zakken stevig dicht te ritsen!

:
:
Heerlijk is het dan als je de volgende dag met je familie rustig op de piste kunt blijven en die weinige stukjes makkelijk bereikbare overgebleven poeder, links kunt laten liggen in de wetenschap dat de lol er nu af is en je gister je portie hebt gehad. Wat een luxe is het dat je op deze manier kunt denken en geen poeder- en snowboardstress meer ervaart zoals je dat voorheen net als vele toeristen wel enigszins kon hebben. Dit merkte we ook vandaag weer toen ons schoonzusje zich verontschuldigde voor het feit dat we zo veel op haar moesten wachten. “tranquille, prends ton temps; we hebben alle tijd en nog het hele seizoen voor de boeg!”

Jeugdige overmoed?
Helaas dacht onze buurjongen dat ook vorige week zondag, maar voor hem zit het seizoen er al weer op. Deze 12 jarige zoon van onze bevriende Franse buren, was vorig weekend  voor het eerst op pad met z’n ouders en zusje. Ze wonen nu een jaar hier en konden voor het eerst genieten van een dag samen op de pistes. Bij een lift kwamen we zijn ouders tegen die ons rustig vertelden dat ze Tibo kwijt waren geraakt in de zondagse drukte. Tibo bleek z’n stoere skivriendjes tegen gekomen te zijn die hem meenamen naar een bigjump die speciaal voor een snowboardevent geplaatst was. Net daarvoor hadden wij daar foto’s staan maken en iets in me zei dat ik zelf beter niet over die schans kon gaan op deze (pas) 3de dag. Tibo dacht er anders over en z’n klasgenoten hadden de platlander uit Picardie opgestookt om vooral ook over de bigjump te gaan….Hoewel Tibo een sportief ventje is en redelijk kan skiën had ‘ie nog nooit over een schans gesprongen, laat staan over een bigjump van 3 meter hoog! Z’n eerste sprong ging wat onwennig en  rechtdoor, de tweede was al een 180 met een switch landing en bij de derde poging landde onze vriend een 360! Z’n laatste sprong moest de klapper worden en dus besloot Tibo zonder bochten van bovenaf te strepen. Helaas had ‘ie niet bedacht dat de zon inmiddels achter de berg gezakt was en dat hierdoor de inrun verijsd was en dus 2 keer zo snel…….Volgens ooggetuigen kwam onze voisin 5 tot 10 meter boven de schans uit en landde na een onbewuste dubbele backflip achter de schans in de harde sneeuw. 10 minuten later werd ie met een helicopter naar het ziekenhuis gebracht en heeft ie de nacht door moeten brengen op de intensive care. Een gapende wond in zijn wang is gehecht met 17 hechtingen en inwendige bloedingen en een beschadigde lever houden ‘em tot op de dag van vandaag in het ziekenhuis. Wel kreeg ‘ie van de voorzitter van de freestyleclub een uitnodiging om na z’n herstel op de club te komen gezien zijn ongekende talent en no fear mentaliteit. Een schrale troost op dit moment.

:
:
De stelling van vandaag:
“Niet alleen kids maar ook wij lopen dit soort risico´s door de snowboardfilms die we kijken, de bladen die we lezen en de games die we spelen. We overschatten onszelf en verliezen de realiteit uit het oog…..” (test hier hoeveel risiko jij loopt!)

!! AlpAdventures chalet d’hôte week: !!

We hebben nu een leuke trip in de aanbieding in de laatste week van januari. Single of koppel, alleen of met een vriendengroep, beginnende skiër of ervaren boarder; iedereen is van harte welkom om kennis te maken met onze AlpAdventures chalet d’hôte formule. Een gezellige en grensverleggende wintersportweek, geheel verzorgd in een groot en comfortabele chalet in het leuke dopje Samoëns. Ga naar www.AlpAdventures.com voor veel meer informatie over deze trip!

Jessica en Arno wensen je namens AlpAdventures,
Een gezond, avontuurlijk en sneeuwrijk nieuwjaar!

Lees ook:Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica/ Le Grand Massif
Lees ook:Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica / Le Grand Massif
Lees ook:De Alp Adventures van Arno en Jessica
Lees ook:Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica/ Le Grand Massif
Lees ook:Live vanuit de Alpen: Arno en Jessica/ Le Grand Massif