Courchevel Le Praz 1300
De vierde, en alweer laatste skidag van onze last minute, stond in het teken van de verschillende dorpen van Courchevel. Tijdens twee eerdere vakanties in de Trois Vallées ben ik al wel eens in Courchevel 1850 geweest, maar Courchevel 1650 en Courchevel Le Praz 1300 had ik nog nooit gezien.
Na de wisselvallige dag van gisteren was het vandaag half bewolkt. Af en toe een beetje zon, maar meestal was die afgeschermd door een dun laagje bewolking.
We zijn na een paar pistes boven Les Menuires genomen te hebben, naar de Roc des Trois Marches gegaan via de gelijknamige stoeltjeslift.
Dal van Méribel
Via de leuke ski- en snowboardcross in het funpark langs de Rossignol piste zijn we afgedaald naar Méribel. Een leuke variant, want een stuk rustiger en uitdagender dan de saaie blauwe piste.
Vanuit Méribel hebben we ons met de Pas du Lac 1 en 2 naar de Saulire, op 2700 meter hoogte laten brengen, om vervolgens de Chanrossa stoeltjeslift te pakken om in de vallei van Courchevel 1650 te komen.
Chanrossa stoeltjeslift
De vallei boven Courchevel 1650 was ontzettend rustig. De pistes waren makkelijk – veel blauw, groen en een enkele rode piste.
Roc Merlet boven Courchevel
Uitzicht vanaf Roc Merlet boven Courchevel
Het lijkt me een ideaal gebiedje voor beginners. Eerst wat oefenen boven 1650, en vervolgens je horizon verbreden door de pistes boven Courchevel 1850 te pakken.
Vallei van Courchevel 1650
Altiport van Courchevel 1850, gezien vanaf 1650
Indianendorp langs de Indiens piste
Hoewel we van Courchevel 1650 alleen het ‘front-de-neige’ gezien hebben, leek dit dorp lang niet zo mondain en duur als 1850.
Courchevel 1650
Na 1650 wilden we graag ook Courchevel 1300 eens bekijken. Volgens de informatieborden zou de dalafdaling gewoon open moeten zijn. We waren erg benieuwd – zou er zo laat in het seizoen nog wel voldoende sneeuw liggen?
Om van Courchevel 1650 naar 1850 te komen namen we de Aiguille du Fruit stoeltjeslift. Geen lift voor mensen met hoogtevrees! Het hogere gedeelte van de lift loopt over een steile graat. Je kijkt behoorlijk ver de diepte in. Helaas heb ik hier geen foto’s van.
Aiguille du Fruit stoeltjeslift
Aiguille du Fruit, een mooie karakteristieke bergtop
Nu werd het feest! We namen de Suisses piste, een zwarte piste die er perfect bij lag. Redelijk steil, maar perfect te skiën. In no time waren we beneden.
Suisses piste
De Suisse piste gaat daar over in de blauwe Pralong piste, die langs het vliegveld van Courchevel 1850 loopt. Altijd leuk om even te kijken, zelfs als er, zoals nu, geen vliegtuigen landden of opstegen.
Altiport Courchevel
En goed om even te dagdromen: we moeten nu toch echt een keer afspreken met onze vriend, die piloot is, om een keer daarnaartoe te vliegen. ‘s Morgens vroeg met je skikleding het vliegtuig in, landen, en meteen de lift in!
Altiport Courchevel
De weergoden hadden weer een leuke verrassing in petto; op onderstaande foto zie je al het lager gelegen wolkendek, dus dat beloofde mist onderweg naar Courchevel Le Praz 1300.
Bij Courchevel 1850
En die mist kregen we… In de dikke erwtensoep raakte ik de twee snowboarders die me vergezelden nog even kwijt.
Mist onderweg naar Courchevel Le Praz
Gelukkig was het wolkenpak niet al te dik, en hadden we al snel uitzicht op de groene vallei waarin Courchevel Le Praz ligt.
Courchevel Le Praz 1300
Hier was de lente al begonnen, zoals deze rode, inmiddels gesloten piste laat zien.
Lenteachtige laaggelegen piste
Als herinnering aan de Olympische Spelen van Albertville in 1992 staat er nog een skischans in het groen-bruine weiland.
Skischans Courchevel Le Praz
De gondels van de eitjeslift vertrekken over een inmiddels ontdooid meertje.
Gondel bij Courchevel Le Praz
Als je dan weer boven Courchevel 1850 aankomt, valt je blik meteen op een stukje piste, waarlangs ze aan twee liftpalen wat oude stoeltjes en een oud eitje hebben gehangen, een mini openlucht skilift museum!
Oude skiliften bij Courchevel
We hebben even gelunched in Courchevel 1850 bij een niet al te dure pizzatent, waar ze de pizza’s in een echte houtoven bakten. Vreemd genoeg (hadden de Russen geen vakantie?) hebben we maar weinig veel te dure auto’s en skikleding hier gezien.
Op de terugweg hebben we een oversteek gemaakt van de vallei van Méribel naar de Vallée de Belleville, met Saint Martin, Les Menuires en Val Thorens, via het sleepliftje Roc de Tougne.
Sleeplift Roc de Tougne
Hoewel ze in de Trois Vallées vooral snelle stoeltjesliften en gondels hebben, bestaat dit slepertje ook nog steeds. Ik vermoed dat ze deze ook niet snel zullen vervangen, omdat deze sleeplift ervoor zorgt dat er zelfs bij harde wind een verbinding is tussen de Vallée de Belleville en de vallei van Méribel.
Het was in dit deel van het skigebied lekker rustig, en de rode Teppes piste die vanaf de Mont de la Challe, waar je dan aankomt, begint, was dan ook helemaal leeg.
Teppes piste vanaf Mont de la Challe
Hier hebben we nog een beetje rondgeskied, door de Teppes piste nog een keer te nemen via de sleeplift Teppes, en de blauwe Grand Lac piste een paar af te raggen. Deze was wel iets drukker, maar lag er nog goed bij. De sneeuw was zo laat op de dag nog perfect.
En toen… toen was het tijd voor de laatste afdaling van deze vakantie, de laatste afdaling van dit mooie winterseizoen.
Maar, niet getreurd, Les Menuires en de Trois Vallées zijn me erg goed bevallen. Hier kom ik zeker nog een keer terug!
Reisverslag Les Menuires, Trois Vallées:
Last minute naar Les Menuires
Last minute naar Les Menuires – 2: poeder en zon!
Last minute naar Les Menuires 3 – Le Grand Bleu
Last minute naar Les Menuires 4 – pieken rond Val Thorens
Last minute naar Les Menuires 5 – Courchevel
Lees ook:Last minute naar Les Menuires
Lees ook:Last minute naar Les Menuires – 2: poeder en zon!
Lees ook:Last minute naar Les Menuires 3 – Le Grand Bleu
Lees ook:Last minute naar Les Menuires 4 – pieken rond Val Thorens
Lees ook:Nieuw: iPhone App voor Trois Vallées